Busselen.com © 2013 • Privacy Policy • Terms of Use

 

 

• Verslag IM Lanzarote.

 

3 weken geleden beleefden we, ik en Steve, een dag om in te kaderen. Zo eentje waarvan je hoopt dat er geen einde aan komt (alhoewel).

Het verslag heeft lange tijd op zich moeten wachten, maar daar heb ik dan ook een goed excuus voor: een dag na thuiskomst werd ik geveld door een virus. 2 nachtjes moesten in het ziekenhuis doorgebracht worden (ter observatie). Ondertussen zijn we terug aan de beterhand en heb ik mijn eerste kilometers met de fiets terug gemaakt.

13 mei 2013

Ik word wakker met de melding dat de bagage-afhandelaar in Zaventem staakt. Ondanks enkele ongeruste telefoons van enkele vrienden, maak ik mij hier niet al te druk in. Met de redenering dat onze vlucht woensdag 15 mei is, ga ik er vanuit dat tegen dan de problemen opgelost zijn. De opluchting is desondanks groot wanneer de website van Jetair de melding maakt dat hun bagage-afhandelaar niet staakt en dat we ons niet aan vertragingen moeten verwachten.

15 mei 2013

Onze wekker loopt af om 2u40, want om 3u worden we opgehaald door de taxi. Bij aankomst aan de luchthaven zien we toch al een grote wachtrij staan en besluiten we om alvast aan te schuiven. Steve zien we enkele minuten later ook aanschuiven. Ondanks zijn buikgriep vind ik dat hij er nog redelijk ok uitziet. Zelf voelt hij zich echter zo niet en is hij verre van zeker of hij van start zal gaan in zijn eerste Ironman deelname.

Het inchecken en de vlucht verlopen volgens schema en op het voorziene tijdstip landen we in Arrecife. Samen met mijn vader pikken we de huurauto op en rijden we naar het hotel. De rest van ons gezelschap neemt de bus van Jetair. Namiddag gaan Steve en ik het parcours verkennen (met de auto) en maken we een stop in Club La Santa om onze inschrijfdocumenten op te halen. We doen dit met het idee om de drukte van donderdag voor te zijn, wanneer een heel groot gedeelte van de deelnemers zijn documenten gaat ophalen om vervolgens naar de “verplichte” briefing te luisteren. En zo rebels als dat we zijn, gingen wij hier niet naar luisteren en aldus “brossen”. De verkenning van het parcours was leerrijk en samen waren Steve en ik al honderden theorieën aan het ontwikkelen van waar we gas zouden geven en waar we onze handrem wat zouden optrekken.

16 mei 2013

Steve probeert deze dag zijn energiepeil op te krikken. Ik ga een stukje van het parcours fietsen om mij een idee te kunnen vormen van de wind. Bangelijk! Het parcours is fantastisch mooi, maar die wind! De wind zorgt ervoor dat ik een topsnelheid van 81km/u heb kunnen halen, maar zorgt er op andere momenten ook voor dat je hard moet stoempen om 15km/u te kunnen fietsen. Eveneens is het schrikken wanneer we enkele keren een slag van de wind krijgen en enkele meters opzij geblazen worden. Hopelijk gooien de hoge velgen geen roet in het eten tijdens de wedstrijd. Steve twijfelt er zelfs aan om zijn lage-velg-voorwiel te gebruiken. “Mietje” denk ik bij mijzelf J.

17 mei 2013

Eten en drinken tot we niet meer kunnen, maar ook onze fiets binnenbrengen. De controle van ons materiaal stelt niets voor. De stress is begonnen. Bij het avondmaal stellen we vast dat ons supportersteam groene t-shirts had laten bedrukken waarop stond “Ironfan Brecht en Steve”. Een fijn gebaar dat we weten te appreciëren. Om 22u lig ik langs mijn schoonbroer Rik in bed J. We beslisten om mij een nacht te laten slapen zonder Arne aangezien deze soms ’s nachts nog eens kan wakker worden, maar vooral omdat onze wekker om 4u afliep en we hem niet wilden wakker maken.

Rik was die nacht voorbeeldig. Soms twijfelde ik eraan of hij wel ademde, zo stil. Het enige geluid dat gemaakt werd was die van een vervelende mug. Pas nadat ik mijzelf op mijn hoofd klop in de hoop de mug dood te kloppen, durft Rik het aan om te vragen of ik ook last heb van de muggen J. Ach ja, had ik anders beter geslapen? Waarschijnlijk niet.

De wekker moet niet aflopen, want ik was dus wakker. Rond iets na 4u ga ik naar het ontbijt. Een mooie geste van het hotel: speciaal ontbijt voor de deelnemers van de IM. Zelfs voorzien van pasta. Ondanks deze geste van ons hotel is die warme pasta om 4u mij toch een beetje te veel van het goede. Ik heb voor de zekerheid havermout meegebracht van thuis. Aangezien dit voedzaam is en ik dit gewoon ben, tracht ik zoveel mogelijk hiervan te eten. Het feit dat we in een ruimte zitten met allemaal deelnemers maakt het eten gemakkelijker. Allemaal staat ons een lange dag te wachten.

Bij aankomst aan de startzone gaat alles ineens vliegensvlug: sanitaire stop, banden nog eens controleren, bidons steken, laatste check-up,… In het gewoel verliezen Steve en ik elkaar uit het oog. Jammer, maar Steve had toch besloten om achteraan het deelnemersveld te gaan staan, terwijl ik mij midden in het pak wou plaatsen. De start verloopt voor de allereerste keer in de regen. Ik maak mij er niet druk om.” Elke dag hebben we al eens regen gezien. Deze zal ook wel weer overtrekken.” Meer maak ik mij zorgen om de wind die na de regen zou komen: 5bft.

7u. “Conquest of Paradise” loeit door de boxen. “Wat een DJ! Moet deze muziek mij nu een extra stimulans geven???”. In elk geval, geen tijd om te treuzelen. We moeten door of voor ik het besef staat Steve langs mij ;-). De start is hectisch. Veel hectischer als Nice of andere wedstrijden die ik ooit gedaan heb. Langs alle kanten wordt er getrokken, gestampt, geduwd,… Met de ervaring die ik heb opgedaan in vorige wedstrijden leer je hiermee omgaan, al blijft het bangelijk. Onrechtstreeks ben je zelf iemand die meedoet aan het geduw, getrek,… want het is werkelijk onmogelijk om niemand aan te raken. Het zwemmen verloopt goed. Ik heb mijn ritme en kan bij momenten zelfs genieten van de vissen die onder ons door zwemmen. Na 1u08min zit het eerste onderdeel erop.

                                                

Het eerste fiets-uur verloopt nog gedeeltelijk in de regen. De overige uren verlopen in zeer winderig landschap en de zon is zeer regelmatig te zien. Veel valt er eigenlijk niet te vertellen over het fietsgedeelte. Het was gewoon genieten. Aangezien men had verteld dat ’s morgens de wind minder is in Lanzarote had ik besloten om iets sneller te starten om zoveel mogelijk km’s afgelegd te hebben tegen wanneer de wind volledige kracht had. De strategie bevalt me wel en ik voel me goed. Nice reed ik tegen een hartslag van gemiddeld 130-135. Nu riskeerde ik het om rond de 140-145 te rijden. Ik hoopte alleen dat het mij in het latere verloop van de wedstrijd niet zuur zou gaan opbreken.

 

Na een 90km, vlak voor het zware gedeelte, passeert Steve mij. Ook hij geniet er duidelijk van en hij lijkt geen last te ondervinden van zijn buikgriep. Ik doe geen moeite om hem te volgen en elk rijden we ons eigen tempo. De beklimming naar Haria en Mirador verlopen voor mij zeer goed. Het enige waar het even fout loopt is wanneer ik net voor de bevoorrading mijn bidons weggooi om vervolgens 2 nieuwe aan te nemen. Bij aankomst aan de bevoorrading blijkt dit eigenlijk geen bevoorrading te zijn. Enkel “special needs” bags liggen hier en deze had ik niet gemaakt maw ik kon geen drinken aannemen. Een slecht moment, maar ja… niks aan te doen. Bovenop de Mirador staat gelukkig een bevoorrading klaar, maar ik mis hem en besluit af te stappen en terug te lopen. Net op dat moment moet er ergens iets tegen mijn derailleur gekomen zijn, want mijn ketting slaat over wanneer ik druk zet. Nog 60 km te gaan! Zeer frustrerend! Km’s verlopen, maar niet zoals je ze wil. Enkele keren stap ik af om het euvel zelf proberen op te lossen. Het lukt mij zelf niet. Wanneer een jurylid mij op de motor passeert vraag ik om technische assistentie. Deze is jammer genoeg ver weg en de dichtstbijzijnde lag te wachten op een 15km in Nazareth. Het jurylid wenst mij succes en hoopt dat ik er nog geraak… Frustratie wordt enorme frustratie want deelnemers die je inhaalde halen jou terug in omdat je geen kracht kan zetten op je pedalen. Gelukkig is het bergaf en kan ik de schade nog een beetje beperken. In Nazareth aangekomen stel ik vast dat er totaal geen technische assistentie is. Op een ander jurylid maak ik mij dan ook ontzettend kwaad. Zo lastig werd ik dat ik vreesde dat ze mij een kaart zou geven. Ik negeer ze, want ze spraken geen woord engels en lastig zet ik mijn weg verder in de hoop dat ik de resterende 35km kan vervolledigen. Na enkele km’s zie ik de technische assistentie staan. De jury had ze tegengehouden en ze waren op mij aan het wachten. Na mijn zoveelste stop slagen zij er gelukkig wel in om euvel te herstellen. Vol goede moed ga ik er terug tegenaan en slaag ik erin om nog veel deelnemers in te halen. Na 6u46min rij ik binnen in Puerto del Carmen.

                                                     

De marathon verloopt in het begin zeer moeizaam. Mijn kuiten waren opgeblazen en ik stelde mij de vraag of ik zo nog 40km zou kunnen verderlopen. Gelukkig verdwijnt het opgeblazen gevoel km na km en na een 7-8km heb ik nergens nog last van. Het lopen verloopt goed, maar na 30km begint hoe dan ook alles een beetje pijn te doen. Op karakter worden de laatste km’s vervolledigd en op enkele honderden meters voor de meet pak ik Arne en Anneke mee om over de meet te lopen. Ook voor hen waren de afgelopen maanden een ware beproeving en zij verdienden het ook om mee over die finish te lopen.

                                                   

De klok stopt met tikken na 12u25min! Een fantastische tijd! 22min sneller als Nice wetende dat Nice een 30min-60min sneller is als Lanzarote. Wanneer enkele deelnemers ons komen vertellen dat dit hun zwaarste deelname ooit in Lanzarote was, geeft dit onze prestatie nog meer glans.

Steve is aangekomen na 11u47min en is eveneens zeer tevreden!

                                                    

De rest van ons verblijf genieten we nog een beetje na en zijn we al aan het uitkijken naar wat onze volgende uitdaging gaat worden! Het staat dan ook al zeer snel vast dat IM Lanzarote zeker niet de laatste was. Ik maak al plannen om in 2015 in Klagenfurt te starten en Steve is al aan het kijken om volgend jaar nog eentje te doen (hij moet dan ook nog eentje inhalen op mij ;-) ).

I want more!

• Vertrek richting ACE.

 

14 mei 2013, deze nacht om 3u worden we opgehaald om vervolgens onze reis richting Lanzarote in te zetten. De bijhorende stress die ik normaal heb, is er niet echt. Ik berust in mijn lot en maak mij sterk dat indien ik de finish niet haal ik mijzelf niets heb te verwijten. Maanden aan een stuk heb ik het beste van mijzelf gegeven.

 

Maar laat ons met die instelling niet vertrekken.

 

Ondanks afraden van trainer en vrienden heb ik mij ondanks de scheenbeenontsteking alsnog aan 20km lopen gewaagd. EN MAAR GOED OOK! De 20km werden zonder pijn afgewerkt en net dat was wat ik nodig had om er mentaal ook klaar voor te zijn (die kleine ontsteking in mijn kuitspier, vergeten we even ;-) ).

 

De afgelopen maanden zijn zwaar, ZEER zwaar, geweest en ik snak nu al naar zaterdag/zondag wanneer alles weer achter de rug is en we HOPELIJK kunnen nagenieten van een mooie en fijne wedstrijd vol leuke herinneringen.

 

Aangezien deze keer de laptop niet meegaat, zal het uitgebreide verslag van de wedstrijd later volgen. Jullie kunnen wel in elk geval live de wedstrijd volgen via www.ironman.com – Coverage.

 

Mijn nummer: 333

Steve zijn nummer: 868

 

• Verslag: De laatste voorbereidingen.

Het laatste verslag dateert reeds van eind december toen Steve tot op het bot ging om de finish te halen in de hel van Kasterlee. Ondertussen zijn we 4 maanden en vele trainingsuren en kilometers verder. In die 4 maanden hebben zowel Steve als ik vooruitgang geboekt. Als ik moet verdergaan op Steve zijn tijden tijdens het EK Duatlon Lange Afstand dan denk ik dat hij wel eens in staat is om een zeer scherpe tijd neer te zetten in Lanzarote.

 

Voor mijzelf is de voorbereiding niet echt vlekkeloos gelopen. Enkele weken geleden kreeg ik bij een intervaltraining stekende pijn langs het scheenbeen. De diagnose was snel gekend: scheenbeenontsteking. En van kwaad ging het naar erger. Enkele dagen later kwam een volgende ontsteking op: oorontsteking; m.a.w. niet meer lopen, zwemmen en bovendien een mentale dreun tot en met. Het ene doktersvisite werd opgevolgd door het andere.

 

Ondertussen zijn we dus al eind april en lijkt de ontsteking onder controle. 3 weken voor de wedstrijd begint alles beetje bij beetje terug in zijn plooien te vallen en de deelname op 18 mei staat vast. Zonet werd nog een lichte training van een 10km afgewerkt zonder pijn. Goede tekenen, maar de belangrijke training van 30km lijkt onverantwoord om nu te doen. Pas op 18 mei zullen we te weten komen of de spier ter hoogte van het scheenbeen voldoende is hersteld. Laat ons hopen, want het idee dat ik de finish mogelijk niet kan halen door een blessure doet mij de kriebels krijgen.

 

Laat ons nu echter maar vertrekken met het idee dat alles wel goed komt.

 

Brecht

 

 

• Verslag: Winterduatlon de Hel van Kasterlee.

De voorbereiding
 
Na de mislukte marathon begin september had ik me voor de hel een trainer op de kop kunnen tikken!!!
Samen zouden we strijden om een betere plaats dan vorig jaar (59ste) zonder echt zotte dingen te doen.
Heel de voorbereiding verliep vlekkeloos. De lactaattesten waren heel goed,  de hel mag beginnen nu!!!
 
23-12-2012  08h00 Run1   15km
 
Nadat we (Jan Menten - Wim Lemmens) in Kasterlee zijn aangekomen en het nog altijd regende hebben we
onze strategie nog eens overlopen ;-)
Rond 5 voor 8 begeef ik me naar de start. Het is vrij warm, dus geen handschoen en muts dit jaar.
Om 8 uur klinkt het startschot en weg zijn zo'n 220 zotten...
Gewoon een strak tempo gelopen zonder in het rood te gaan. Meer valt er niet te vertellen. Na ongeveer 1u en 1min kwam ik terug aan de sporthal waar we onze fietsspullen liggen hadden.
Gauw de fietsschoenen en een andere jasje en weg zijn we voor 105km mtb plezier!!!
 
23-12-2012  09h04  Mtb 105km
 
Je weet wat je vorig jaar hebt mee gemaakt en denkt dat het niet erger kan.... mis!!! Niet te snel vertrokken om mijn eigen niet te rap tegen tekomen is het doel van vandaag, simpel toch!!?  Maar in de eerste kmtrs had ik al door dat het een zeer lange dag ging worden. Het parcour was 1 grote modder/water weg. En precies of dat elke ronde verergerde.
Tijdens de 2de (na +- 30km) ronde kreeg ik het al benauwd. Mijne maag was aan't protesteren, ik zette me aan de kant en kreeg precies teweinig zuurstof binnen. Vlug de helm uit, jasje open... en wat er in zat kwam er ook weer uit!!! Waar mijn trouwe
helpers staan vraag ik of ze kunnen zorgen voor cola. Na de derde ronde en wat braken zag ik het niet echt meer zitten. Maar met cola weet je maar nooit!!! Terug vertrokken door de ellendige velden waar iedereen van de fiets moest, over veldwegen die geen veldwegen meer zijn maar 1 grote modderpoel... plassen tot aan mijn drinkbus!!! De vierde ronde was de zwaarste, één lange lijdensweg waar  ik meermaals denk aan opgeven... Op het einde van de 4de ronde was ik helemaal leeg, afstappen was niet ver meer weg!!!

Gelukkig mocht ik niet stoppen van de jongens en kwam Brecht nog voorbij met de mtb. Hem wou ik het parcour ook nog laten zien en hij beloofde ook nog de laatste 15km van het lopen nog mee te lopen :-)  En als dat water beneden nog niet genoeg was viel het nu met bakken uit de lucht. Hiervoor doen we het toch, niet?  Met heel veel stoppen/vallen/opstaan/hervallen/heropstaan bereiken we dan toch het einde van de 105kilometers lange lijdensweg na bijna 6u48min. 1uur langer dan vorig jaar :-(

 

23-12-2012  15h58  Run2   30km


Na redelijke wissel, waarin ik enkel andere schoenen en een ander jasje aantrok vertrok ik met weinig hoop op een vlotte 30km.
Proberen een vlot tempo te lopen en niet te vertragen. Afgesproken met Jan dat hij me elke 2km drinken MOET aanbieden zodat ik het niet vergeet.  Het mooie is dat het maar 2 rondjes lopen is, het is nog licht als je er aan begint maar al snel zit je in
de donker te lopen op van de eindeloze lange stukken. Maar Jan kan goed volgen en het drinken lukt ook. De eerste ronde gaat redelijk goed. Nu zie ik Brecht staan aan de sporthal en hij zal me vergezellen in de 2de ronde. Effe kwam het in me op om eens goed door te gaan maar gelukkig bleef het daarbij.  Veel kon ik niet meer zeggen tijdens die laatste loop en dan loop je echt van km tot km en hopen dat je niet stil valt!  Maar het ging goed, de ene na de andere deelnemer kon ik nog inhalen en dat geeft moed. Maar na 2u35min zat de 30km er op. Dan ga je over de rode loper de sporthal binnen en daar doe je het voor natuurlijk!!!!!!! Voor de derde keer :-)
En met een 23ste looptijd op de 30km ben ik ook tevreden.
Dat ik dan bij het rode kruis op de brancard belandde is ook eens plezant, achteraf gezien dan toch, man wat was ik leeg!!!
 
 
23-12-2012   22h00   
 
Achteraf gezien ben ik grotendeels tevreden dat ik aangekomen ben, er waren 230 starters en 142 zijn er aangekomen.
Toch nog 62ste en maar 3 plaatsen verlies tegen over vorig jaar. Dus zat er meer in, veel meer!  Alhoewel ik die avond meermaals zei
dat ik niet mee doe in 2013 zal ik het toch maar doen.
Wie effe tijd heeft mag deze foto's eens bekijken, echt de moeite!!!
 http://www.willyboeykens.be/
 
Met special thanks to
Mijn vrouwke
Kato (die nog denkt dat papa kan winnen)
Nora (trainen-wedstrijd=werken denk ze)
Jan Menten coach-bevoorrading
Wim Lemmens Foto's-bikewash
Brecht Busselen trainingsmaat
Nick Baelus  trainer
Steven Bokken medezot

 

 

 

• Verslag: Reusel 15km lopen - 60km MTB - 7,5km lopen.

Reusel. Nog nooit had ik van dit dorp/gemeente gehoord tot Steve op de proppen kwam met de Winterduatlon “Rond den Toren”. Deze duatlon zou de ideale voorbereiding zijn voor de hel van Kasterlee nl. 15km lopen gevolgd door 60km mountainbiken om tot slot te eindigen met 7,5km lopen.

Bij aankomst is onmiddellijk duidelijk dat dit nog een echte wedstrijd is, georganiseerd door een vereniging zonder winstoogmerk. Geen 300€ of 100€ om te mogen starten in de wedstrijd, wel een eerlijkere prijs van 20€. Nadat Steve zich al een kwartier/half uur heeft opgewarmd besluit ik om ook eventjes de benen te strekken en kort met hem mee te lopen. Persoonlijk geloof ik in het doel van de opwarming, alleen stel ik er mij altijd de vraag bij of ik mij er niet nodeloos moe bij maak. Verspil ik niet de energie die ik tijdens de wedstrijd nog zo nodig zal hebben?

11u en de hele bende zet zich in gang. Ik besluit om rustig te vertrekken, deze wedstrijd is voor mij toch een test om in te schatten of de hel van Kasterlee wel een haalbare kaart is. Jammer genoeg kom ik toch weer in de verleiding om sneller te gaan lopen dan dat aan te raden is. Met een hartslag van rond de 160-170 loop ik wel een goed tempo, maar misschien ook een tempo dat mij later zuur gaat opbreken. En al in de eerste ronde sla ik mijn enkel om. Op zich niet zo erg, maar tijdens de 3de ronde begint het toch wat te knagen. De laatste ronde (4de ronde) is op de tanden bijten en tegelijkertijd proberen om de hartslag te doen dalen.

Na de wissel probeer ik een beetje te recupereren en de energietank terug te vullen. Jammer genoeg gebeurt dit niet onmiddellijk en 2 ronden lang heb ik het gevoel dat ik in overdrive ben gegaan en dat de tank leeg is. Pffff, nog 2 rondes oftewel 30km… Gelukkig merk ik beterschap en kan ik mijn tempo onderhouden. Tot het einde van de 3de ronde. Ik voel wat gezeur in mijn knie en hoop dat het niet erger gaat worden.  Niets is minder waar, de knie begint hoe langer hoe meer tegen te werken, maar ene van Busselen die denkt niet aan stoppen.  En op die manier ga ik dan de laatste keer wisselen, waar een minder breed lachende Steve al langs de kant staat. Steve blijkt zich van aantal rondes vergist te hebben en nadat hij hierop gewezen werd, bleek de wedstrijd voor hem over and out.

Met een zere knie probeer ik het afsluitende gedeelte nog goed tempo te maken. En hoe dichter de meet komt, hoe feller mijn knie begint te haperen en wordt het nog op de tanden bijten tot aan de finish. Na 4:43:04 kom ik aan. Voldaan over de tijd, maar teleurgesteld over de knie kunnen we naar huis keren.

Deze wedstrijd, een absolute aanrader, heeft mij echter wel doen inzien dat de hel van Kasterlee waarschijnlijk nog te hoog gegrepen is op dit moment. Het doel ligt in Lanzarote op 18 mei en een deelname in Kasterlee kan misschien meer stuk maken dan opbouwen. Momenteel bergen we de ambities voor Kasterlee op, tenzij… J. Ik blijf verder trainen en beslis 1 à 2 weken voor Kasterlee wel. Eerste prioriteit bestaat erin om die knieën te verstevigen dat ze bestand zijn tegen zware omstandigheden. Risico’s ga ik niet meer nemen, want ervaring heeft mij ondertussen geleerd dat een deelname aan 1 wedstrijd ervoor kan zorgen dat je weken van het strijdtoneel verdwijnt.

Tot slot nog enkele weetjes:

·          De wedstrijd was meer als 15km en 7,5km lopen. Vermoedelijk 16km en 8km (minimum).

·          Voor het eerst (en waarschijnlijk laatst) ben ik erin geslaagd om Steve te verslaan in een wedstrijd. We hebben Steve in elk geval al benadrukt dat het in Lanzarote 2 rondes zwemmen zijn ;-).

https://sites.google.com/site/avr69atletiek/Rond-den-Toren-Duathlon

http://www.uitslagen.nl/uitslag?id=2012111114309

• Verslag: Bilzen 111 - Life begins at the end of your comfort zone! (een verslag van Brecht).

Bilzen 111, dit moest mijn eerste grote test zijn in mijn voorbereidingen voor de IM van Lanzarote. De omstandigheden waaraan ik aan deze wedstrijd ben gestart waren verre van ideaal. Een enorm drukke week op het werk waarin er van 7u tot 19u gewerkt werd, waardoor het mij ’s avonds dan ook aan motivatie ontbrak om nog te sporten. En alsof de gewerkte uren nog niet voldoende waren, werden we 3 dagen ’s nachts wakker gebeld. Gevolg: vrijdag zat ik (en Anneke) op mijn tandvlees en keek ik met een gebrek aan motivatie en vertrouwen uit naar de wedstrijd.

Zaterdagochtend 6u worden we gewekt door de wekker. Een ononderbroken nachtrust van 8u heeft de schade van de afgelopen week precies wat kunnen herstellen en ik voel me wel in mijn sas, omdat ik weet dat ik door de afgelopen week weinig hoop mag koesteren op een goede prestatie.

De inschrijving verloopt vlot en de opstelling in de wisselzone verloopt vlot zonder (enige) stress. Om 8u45 begeven we ons naar het kanaal. Na de briefing van de referees mogen we met zijn allen het water in. Een moment waarop we met velen niet bepaald op verheugen, want de temperatuur van het water bedraagt 17°C. Enigszins verrast krijg ik het gevoel dat het water nog wel best meevalt. Nog enkele minuten watertrappelen en het startschot gaat. Chaos alom op dat moment. Ik vertrek te snel, duik met mijn hoofd het water in en wat volgt is een lichte vorm van hyperventilatie en een zwembril die volloopt met groen-Albertkanaal-water. Met wat watertrappelen slaag ik erin om mijn zwembril terug leeg te krijgen. Wat ik echter niet onder controle krijg is mijn ademhaling. Iedere keer ik met mijn hoofd het water induik, slaat de koude zodanig toe dat het mijn adem volledig blokkeert. Al snel begin ik om mij heen te kijken naar het bootje van de brandweer of naar de kant. Het kan toch niet zijn dat ik nu de wedstrijd al moet staken. Ik dwing mijzelf om het tempo wat te doen dalen in de hoop zo de juiste ademhaling te krijgen. Het lukt, ik vind het ritme terug en mijn ademhaling komt in het juiste ritme.

De wissel verloopt niet al te schitterend en ik zie triathleten rondom mij vertrekken terwijl ze na mij aankwamen. No panic, het zwemmen hebben we overleefd. Nu het belangrijkste en moeilijkste onderdeel: 95km tijdrijden. In de aanvang doe ik het even rustig aan en neem ik de tijd om de energievoorraad terug op peil te brengen. Nadat een dame mij inhaalt, besluit ik toch maar om het tempo op te drijven. Ik zet mij in haar wiel op de nodige afstand (10m). Zo malen we 3 rondes af tegen een snelheid van 33-34km/u. In de beklimmingen zie ik dat zij het moeilijk krijgt en bij de ingang van de 4de ronde zie ik mijn moment om haar achter te laten. Ik sluit mij opnieuw aan bij een snellere groep en moet met momenten, wanneer we richting Hasselt rijden met wind op kop, op de tanden bijten om de kloof niet groter dan 10m te laten worden. Achter mij krijgt een deelnemer een gele kaart omdat hij een hele tijd te lang in mijn wiel blijft zitten. Hij mag 5minuten gaan uitrusten in de strafbox. De laatste ronde gaat in en de verzuring in mijn benen begint mij toch parten te spelen, maar het is nog maar 19km dus ik bijt op de tanden.  Al enige tijd ben ik terug aan het uitkijken naar een nieuwe hartslagmeter, maar mijn wederhelft probeert dit al geruime tijd uit te stellen (tot kerstmis? J ). Ik vervloek mijn huidige hartslagmeter, want al vanaf het zwemmen geeft hij een hartslag aan van 45. Ik ben geen dokter, maar ik weet wel dat dit niet kan kloppen en mijn hartslag zal eerder een 120-130  slagen hoger liggen. Misschien maar goed dat ik op dat moment mijn hartslag niet kon aflezen.

De wisselzone terug in en we kunnen beginnen aan het laatste onderdeel. Al snel stel ik vast dat ik tijdens het fietsen iets te veel energiebars/gels heb geconsumeerd. Ik twijfel op een gegeven moment om mij even aan de kant te zetten en de maag even te ledigen. Geen tijd te verliezen. Het is maar 10km. Dat houden we wel vol tot aan de meet. Bij het keerpunt (5km) heb ik er een tijd opzitten van 25minuten. Een goed tempo. Ik hou de GPS nauwkeurig in de gaten om hetzelfde tempo te blijven aanhouden. Op 200m van de finish zie ik dat ik het tempo nog even moet opdrijven omdat mijn positie nog in het gedrang komt door een sneller lopende dame. Aan de finish hou ik gelukkig nog enkele seconden over op haar.

De cijfers:

·          1,3km zwemmen (een boei was afgedreven): 21:58 (78ste)

·          95km fietsen: 2:54:33 (130ste)

·          10km lopen: 50:50 (132ste)

·          Totaal: 4:12:52 (119de)

·          Totaal aantal finishers: 211

·          Totaal aantal deelnemers: 252

Conclusie: zeer tevreden over het verloop van de wedstrijd en de conditie. Minder tevreden over de organisatie. De kostprijs van de wedstrijd stond niet in verhouding met wat we kregen.

http://www.sport-events.be/new/wp-content/uploads/2012/09/Scratch.pdf

http://www.youtube.com/watch?v=vcy0jN3PgBY

 

• Verslag: 19e Doortocht van Lummen (een verslag van Brecht).

 

De doortocht van Lummen, een zwemwedstrijd voor zwemmers met vinnen. Een week voor een eerste grote test (Bilzen 111) komt deze wedstrijd eigenlijk als geroepen. Op aanraden van mijn trainer schrijf ik mij in voor de 2km en nog niet voor de 4,2km.

 

Het inschrijvingsgeld voor deze wedstrijd is, ondanks de meeste andere wedstrijden, zeer democratisch. Voor 6€ mag je meedoen en krijg je er nog 2 drankbonnetje bovenop. Het deelnemersveld is echter wel zeer beperkt (21 deelnemers) en slechts 1 deelnemer doet mee zonder vinnen. Die deelnemer ben ik. Ik kom dan ook tot de aangename vaststelling dat ik in mijn categorie (die ze nog moeten aanmaken) als eerste over de meet zal zwemmen.

 

Het water is al aan de frisse kant, maar voor een wedstrijd met wetsuit ideaal. Ik positioneer mij net voor de start achter de zwemmers met vinnen in de veronderstelling dat zij als een pijl zullen wegschieten bij de start. De start gaat en weg zijn we. Ik dwing mijzelf niet te voortvarend van start te gaan en kom al snel in een goed wedstrijdritme. Bij het keerpunt kijk ik snel op mijn horloge om een idee te krijgen van het ritme. De horloge geeft 14:30 aan. Goed bezig, want ik had mijzelf als doel 30:00 opgelegd. Goed bezig, maar we steken een tandje bij. Wie weet kan ik toch nog enkele zwemmers met vinnen inhalen.

 

Tijdens het keerpunt probeer ik ook eens te kijken in welke positie ik lig, maar dit lukt niet goed. Ik zie wel enkele zwemmers voor mij, maar eveneens enkele achter mij. Hierbij is het misschien ook interessant om te weten dat de deelnemers van alle afstanden samen gestart zijn. Bij ongeveer 3/4 afgelegd, krijg ik steken die mij toch wat hinderen bij het ademhalen. Ik vrees dan ook dat dit wat gevolgen heeft voor mijn tempo. Ik verbijt de pijn en zet nog een laatste spurt in en tik de steiger aan in 26:33. Hierbij ben ik uiteraard de eerste bij de deelnemers zonder vinnen, maar verbazingwekkend genoeg finish ik ook nog als 2de overall op de 2km.

 

Toegegeven, het deelnemersveld voor de 2km was beperkt (7deelnemers) en misschien ook niet zo sterk, toch ben ik zeer tevreden met deze tijd en plaats en schept het al wat vertrouwen dat het met het zwemmen wel weer zal goedkomen.

 

Volgende afspraak volgende week tijdens Bilzen 111. Zij die geïnteresseerd zijn en nog geen plannen hebben mogen altijd komen supporteren. Het parcours is zodanig gemaakt dat men de deelnemers vaak ziet passeren. http://www.sport-events.be/new/limburg111

 

 

• Verslag: Flanders Field Marathon (een verslag van Steve).

 

Met 3 doelstellingen begon ik aan mijn eerste marathon
  1: finishen
  2: niet wandelen onderweg
  3: binnen de 3u15min
 
Nu moet het toch wel lukken dat het net nu 1 van de warmste dagen is. Geen probleem, ideaal als voorbereiding voor lanzarote.
Met net geen 500 mannen en vrouwen aan de start nestel ik me mooi op de eerste rij, enkel maar zodat de vrouw een paar mooie foto's kan maken. Helaas staan er enkel wat voeten en benen op ;-)
 
Vanaf de start gewoon mijn eigen tempo gelopen en dat ging goed de eerste kmtrs.
Eerste 10.5km in 45min en de volgende 10.5km in 46 min en voelde me toen nog altijd goed, kon niks gebeuren!
Vanaf km 12 mocht een begeleider je volgen met een fiets, maar deze had ik niet nodig! Zou zonder ook wel lukken, maar ik was precies wel de enige zonder begeleider?? Enfin, we moeten toch door omdat de tocht vertrekt in Nieuwpoort en de finish 42.5km verder ligt in Ieper.
 
Maar het werd warmer en de bevoorrading leek verder en verder uit elkaar te liggen. Het flesje water verdween meestal zeer rap over mijn hoofd en dronk waarschijnlijk telkens te weinig. Nog 12km en dat was in 1 rechte lijn naar Ieper toe, mooi langs het water.

Km 32 tot 40 was het echt afzien, te weinig water, droge keel en kon geen speeksel meer maken, lopen ging daar door ook al niet goed!  5 Keer moet stappen op 7-8km, zelfs tot aan de laatste bevoorrading op 40km duurde het een eeuwigheid. Nu weet ik ook waarom iedereen een begeleider bij had   Ik moest me echt sleepen naar de finish... maar daar gekomen en de kindjes en vrouw staan daar op je te wachten maakt al heel veel goed!!!

 

Eindtijd 3u28min21sec  87ste van 391finishers

 

De ontgoocheling was echter zeer groot ivm de eindtijd, waarbij ik zelfs dacht om lanza al op te geven!!!

Nooit zou ik nog een marathon lopen, maanden voorbereiding, alles gelaten, kmtrs gelopen tot 130/km week. Voor niks!!!

 

Nu een paar dagen later is alles bezonken en kan ik terug relativeren!!

Blijkt ook dat 1 op 5 heeft opgeven, dat sterkt ook een beetje en de eerste marathon is leergeld zeker!?

 

Maar volgend jaar kom ik hier terug, voor de 3u15 met begeleider!!!

En nu nieuwe loopschoenen kopen.

 


 

• Verslag: Memorial Rik Clerckx (een verslag van Brecht).

 

De Memorial Rik Clerckx. Een wedstrijd die veel nostalgie oproept. Hier liep ik zoveel jaren als jonge snaak mijn eerste wedstrijd samen met mijn klasgenootjes van het lager onderwijs. Hier won ik (eveneens ook de enige wedstrijden die ik ooit gewonnen heb) enkele jaren op rij de Cani Cross.

 

Voor diegene die Rik Clerckx niet kennen, Rik Clerckx was een Belgische langeafstandsloper die in 1963 de befaamde San Silvester Corrida in Sao Paulo. Belgisch kampioen werd hij op de 10.000m in 1962, 1963 en 1964 en in 1966 werd hij dit in de marathon (2u16).

 

Gezien het dit jaar om een jubileum-editie gaat (25 jaar) vind ik dat ik niet kan wegblijven. Jammer genoeg zijn de voortekens mij niet goed gezind. Woensdag nog moest ik langs bij de sportarts om zijn advies te vragen voor een zeurende pijn in mijn linkerknie. Met 2 naalden in mijn bovenbeen en wat stroom op een spier langs de lies zou het euvel verholpen zijn. Raar maar waar, onmiddellijk na de behandeling lijkt de pijn weg te zijn en de dokter geeft mij ook zijn fiat om aan de wedstrijd deel te nemen.

 

Zondagochtend blijft de onzekerheid nog aanwezig, ik blijf iets voelen in die knie. Aangezien ik graag de 10 miles wil meelopen, maar niet weet of de knie dit zal aankunnen vraag ik toestemming aan de organisatie om tijdens de wedstrijd de keuze te kunnen maken tussen de 10 miles of de 9,5km.

 

Tijdens de opwarming kom ik Steve tegen die in zijn laatste week zit voor zijn deelname aan de Flanders Field Marathon. Ook hij ondervindt last van zijn knie na een heel zware trainingsweek. Steve deelt mij mee dat hij rustig gaat lopen, maar ik besluit toch om hem niet te volgen en zet mij op een van de laatste rijen van het deelnemersveld. De start verloopt vlot en ik loop in mijn eigen tempo de wedstrijd om er zeker van te zijn dat de knie stand blijft houden. Na 1km kom ik een ex-dorpsgenoot (Davy Lambrechts) tegen en we merken al snel dat we elkaars tempo lopen. Kilometers vorderen en ik ondervind geen enkele hinder van de knie, maw de 10 miles worden ingezet. Net na ik de 2de ronde inzet voel ik ineens toch druk opkomen in de knie. Gelukkig van zeer korte duur. Davy en ik blijven al die tijd langs elkaar lopen en regelmatig zeggen we tegen elkaar dat de andere maar moet doorlopen indien het te traag gaat. Op een kleine 3km van de eindmeet zet ik een versnelling in om te kijken wat er nog in de benen zit. Davy moet jammergenoeg de rol een beetje lossen, maar blijft wel zijn tempo volhouden. Na 1:18:04 loop ik over de eindmeet. Qua tijd een "ok", qua positie kon het beter (35ste van 49 deelnemers). Davy komt over de meet in 1:19:52 en blijkt eveneens terug op een geslaagde wedstrijd. Steve is tegen die tijd al bijna gedouched ;-) en is gefinished in 1:05:47 (9de).

 

Volgende wedstrijd: 16 september om 13u30, 2km zwemmen in het schulensmeer. (http://vinzwemmen.be/website/wp-content/uploads/2012/07/Uitnodiging_Lummen_2012.pdf). Opgelet: ik zwem zonder vinnen, want ik heb er geen ;-).

 

• Verslag: La Roche (een verslag van Steve).

Het is zaterdagochtend 6u30 en de wekker loopt af. Vaak vraag ik mij op die momenten dan

Zondagmorgen, 4u loopt de wekker af om een half uur later te vertrekken richting La Roche en Ardenne.
Buienradar rap checken en zie dat er geen wolkjes zijn, motivatie stijgt.
In de auto gaat de muziek wat harder als de zon opkomt!!! Belooft een mooie dag te worden.
 
Aangekomen in La Roche vlug inschrijven en het loopgerief op zijn plaats leggen en dan met de fiets
-15km-40min en een ferme beklimming-, richting zwemstart!! Daar alles nog eens checken en dubbel checken!!
Voor het eerst heb ik mijn benen eens goed zitten insmeren met vaseline om mijn zwempak eens goed uit te krijgen
wat in andere wedstrijden eeuwig duurde.
 
Nu is het aanschuiven richting water. Het water was maar frisjes maar het ging. Massa volk (499)!!! Voor ik het door had waren ze vertrokken. Een kolkende massa
voormij en zo goed als niemand achtermij, perfect!!!
Na +- 21m30sec kwam ik uit het water, deze keer niet duizelig en recht naar de wisselzone, pak ging dankzij de vaseline vlotjes uit
en nam rustig de tijd om me een beetje te drogen. Een paar gellekes, koekjes, autosleutel check alles had ik.
Het fietsen kan beginnen, ik zit rond 380-420ste op de fiets denk ik :-)

 

Het begon met een beklimming van 3200m aan 4.6%, deze moesten we 1x doen. Hier kon ik al vele deelnemers inhalen.

In La Roche aangekomen weren er nog 3 rondjes te doen met telkens 4 beklimmingen. Bergop ging het telkens goed maar de

afdalingen zijn niet mijn ding en verloor hier dan ook de meeste tijd! Geen zwak moment gekend en kwam

met een goed gevoel aan in de wisselzone!!! Een gemiddelde van 28.8km/u en 1800 hoogtemeters en opgeschoven naar de 190ste plaats

na het fietsen! Loopschoenen aan en rap pompje en reservebandje uit mijn achterzak en klaar voor een 10km run!!!

 

Het beloofde een pittig-zwaar parcour te worden, met een 1.5-2km vlakke aanloop waarbij je de aankomende fietsers kruisde en die zagen

er alles behalve fris uit en dat gaf nog moed.  Dan begon het bergop te gaan en zakte het tempo zeer snel en deden mijn bovenbenen serieus pijn. Daarna een

stukje offroad bergaf wat me ook niet zo goed lag ;-) zelfs 1 keer uit de  bocht gegaan!! Nog een stukje bergop waar lopen bijna onmogelijk was en er vele

met hun handen op de knieen omhoog kropen, hier was het lijken oprapen. Eens we terug op de weg waren kwamen ook de lopersbenen terug en zelfs bergop ging het vlot.

In de lange afdaling liet ik me gaan en hier nog een paar lijken kunnen oprapen.

 

Na 44m28sec kwam ik terug aan de finish als 157ste en met een 70ste looptijd op 499 deelnemers!!!

Bijna 1 uur na de winnaar, de wereldkampioen  halve afstand, Timothy Van Houtem!!!

http://www.sport-events.be/new/wp-content/uploads/2012/06/laroche111final.pdf

 

Zeer tevreden over de wedstrijd, super omgeving, veruit de mooiste wedstrijd(in de zomer) tot nu toe.

Volgend jaar probeer ik hier terug te staan!!!

 

Next race: Triathlon Retie

 

• Verslag: Ronde van Zuid-Limburg (een verslag van Brecht).

Het is zaterdagochtend 6u30 en de wekker loopt af. Vaak vraag ik mij op die momenten dan ook af waarom ik dit toch doe. Nu ja, wedstrijd is betaald en dat alleen al is al voldoende motivatie om mijn bed uit te kruipen. Bijkomende motivatie is dat ik door onze IKEA-rolgordijnen kan zien dat het mooi weer.

7u30 en ik vertrek met mijn fiets richting Halen waar de start is van de toertocht: Ronde van Zuid-Limburg. Aan gezien ik op een vorige training met Dimitri Gelders een rit heb kunnen afwerken van 111km waag ik mijn kans om voor de volle 125km te gaan. Trouwens via deze weg wil ik ook nog eens mijn felicitaties overbrengen aan Dimi(tri) voor zijn geweldige prestatie gisteren in Moritzburg. Dimi(tri) werd 17de in een tijd van 10u19 (http://geldersd.webklik.nl/page/wedstrijdkalender-2012). 

 

De eerste kilometers van de tocht leren mij al onmiddellijk dat het nog een vermoeiende rit zal worden met een wind die vanuit het ZW een 4 à 5 bft blaast. Maar goed, verstand gebruiken en mij proberen te verstoppen in een groepje. Aanvankelijk lukt dit ook goed tot er een snellere groep passeert en ik mij hierbij aansluit. Slecht idee! Na enkele heuvels moet ik een gaatje laten en krijg dit niet meer gedicht. Er zit niets anders op dan op mijn  tempo verder te zetten. Na enkele km zie ik achter mij een groep naderen. Ik laat hen langzaamaan inlopen zodat ik mij vervolgens in hun wiel kan zetten. Jammer genoeg hadden zij hetzelfde idee en bleven ze in mijn wiel zitten tot aan de eerste bevoorrading.

 

De eerste bevoorrading komt goed op tijd en ik maak gebruik om de energietank weer op te vullen. Vanaf de bevoorrading kies ik er ook voor om geen kopwerk meer te doen, aangezien de wind te fel op kop blaast. En zo passeren de km's vlot al merk ik dat ik op de korte beklimmingen tekort kom en iedere keer op de tanden moet bijten om bij te blijven. Ik heb ook geen andere keuze vond ik, want lossen = trager rijden en evenveel afzien. Gelukkig is het keerpunt genaderd en kan de wind nu meer in ons voordeel zijn. De snelheid gaat de lucht in en volgen gaat gemakkelijker.

 

In Geetbets merk ik echter toch dat elke pukkel op de weg zwaar begint te worden en dat ik tegen de krampen aan het rijden ben. Volhouden, want "No pain = no gain" maak ik mijzelf wijs. In Halen aangekomen ben ik blij dat de tocht zo vlot verlopen is. Nog een 5km's rijden en ik ben terug thuis. Thuis aangekomen kan ik blij vaststellen dat ik 137km op de teller heb met een gemiddelde van 29km/u. Voor dat gemiddelde in Lanzarote zou ik onmiddellijk tekenen.

 

De route met alle details staan op onderstaande link.

http://connect.garmin.com/activity/187041942#.T9NRJH4ghjU.facebook

(rechts boven kan je de eenheden veranderen in "metrisch"). 

 

 

• Brecht & Steve op de deelnemerslijst van de IM Lanzarote 2013.

Het is een feit. De kogel is door de kerk. Brecht en Steve hebben zich ingeschreven (voor de ongelovigen: https://regonline.activeeurope.com/activereports/CustomReports/DirectoryReport.aspx?eventid=Q8Y1UPskosM%3d&rptId=70241)

 

Zoals reeds geweten, is Steve zeer sterk bezig aan zijn seizoen en zijn er nog geen twijfels over een sterke prestatie in Lanzarote (misschien zelfs Hawaii-kwalificatie?). Bij Brecht daarentegen waren er traditiegetrouw veel twijfels. Brecht kreeg weer te kampen met dezelfde blessure als in zijn voorbereiding voor Nice (nl. ITBFS - Iliotibial Band Friction Syndrome). Gelukkig kunnen we hier ook melden dat er beterschap is en dat hij terug looptrainingen van een half uur aankan zonder pijn. De zwemtrainingen en fietstrainingen verlopen volgens plan en onder normale omstandigheden zal Brecht kunnen starten aan de 1/2 triathlon van Eupen (om toch 1 doelstelling te halen dit jaar ;-) ).

 

• Borgloon, Haspengouw challenge 10K (een verslag van Steve)  
Naar Borgloon vertrokken zonder echt een doel.  Gewoon eens kijken waar we staan met relatief weinig kilometers in de benen. Aan de start me in het midden van het pak gezet.
Na 1km liep het veel beter dan verwacht en probeerde ik iets te versnellen en kwam terecht
bij de eerst vrouw en volgde ze nog 4km. Toen haar tempo zakte en ik me nog goed voelde probeerde ik nog iets te versnellen naar een groepje zo'n 50m voor me. Niet te zot en langzaam korterbij schuiven en in de laatste km zat ik erbij. Net toen versnelde ze en was het aanklampen. Ze begonnen te spurten op zo'n 250m voor de finish en kon met mijn tong op de grond nog 4 van de 5 inhalen, 1sec tekort voor de 5de :-(
 
Zeer content na de wedstrijd  met een tempo van 3.42/km mijn snelste ooit :-)
Dus op schema voor IM Lanzarote 2013 10u30min....
 
Uitslag 10km-37m.40s  14/176
 
Next 21-04-2012 Luik-Bastenaken-Luik (indien redelijk weer)
       29-04-2012(wachtlijst EK powerman Horst)

• Steve naar IM Lanzarote 2013 »

Met een zeer goede basisconditie en met een ideale leeftijd in 2013 zal Steve eveneens meedoen aan de Ironman van Lanzarote. Bij deze bestaat het "team" dan ook al uit 2 leden, maar meer leden zullen nog volgen ;-)

 

• IM Lanzarote Website »

De nieuwe website staat online. 

 

De website zal je op de hoogte houden van alle trainingen en wedstrijden die voorafgaan aan de Ironman van Lanzarote in mei 2013.

 

• Countdown»

De start van de voorbereidingen voor de Ironman van Lanzarote in 2013 gaan weldra starten. Op deze website kan je alles volgen.

 

• Ceepo»

Na ongeveer een staat van dienst van 8 jaar werd het tijd om op zoek te gaan naar een nieuwe fiets. Na lang zoeken viel het oog op een Ceepo Stinger.

 

De Ceepo Stinger is uitgerust met:

Mavic Cosmic Carbon SL wielen

Shimano Ultegra

80% 40T en 20% 30T carbon

Fizik Arione Tri 2 zadel

 

 

 

 

 

 

 

No pain, no gain.

 

 

 

 

News

 

Al het nieuws met het oog op de Ironman wedstrijd in Lanzarote kan u hier vinden.